donderdag 8 maart 2012

Faux Amis - Verkeerde Vrienden

Vandaag strak naast de telefoon gezeten. Of andersom: de telefoon heeft naast mij gelegen. Vandaag werden de 10 gelukkigen gebeld die genomineerd zijn als winnaar van de Opium Verhalenwedstrijd 2012.
De telefoon is twee keer gegaan... helaas was het niemand van Opium.
Ben toch wel erg benieuwd of ik niet toevallig net nummer 11 was... van de 1800 inzendingen.
Zal ik nooit weten.
Maandag staat de winnaar in de Volkskrant. Hier alvast mijn bijdrage. Ben benieuwd naar je reactie.



Faux Amis – Opium Verhalenwedstrijd 2012


Vandaag is ze een jaar dood.
Vera.
Mijn Vera.
Mijn eerste Vera.
Vandaag laat ik mijn herinneringen even los. Morgen gaan ze weer terug, mijn hoofd in. Onwillekeurig strijkt mijn vinger langs mijn linker wenkbrauw. De geur van verschroeid haar.

Het begint als een ergernis. Van die onbenullige dingen; hoe lang ze met haar moeder belt. Dat ze haar jas gewoon ergens neergooit. Dat ze alwéér zit te Wordfeuden onder het eten. En van ergeren gaat het naar irriteren. En dan verder. Hij voelt de frons in zijn voorhoofd en schrikt van zijn constatering. Hij ergert zich alwéér. Nee, erger, hij begint zich te irriteren aan haar gedrag. Slecht teken. Zo begon het de vorige keer ook. Zo begon het einde. De alarmbellen rinkelen. Niet weer.

Ik ruik het water van de Oude Gracht. De grijze schimmellucht die in de sociëteit hangt, de werfkelder waar we één keer per week tot diep in de nacht bier dronken. Ik had die avond bardienst. Jij kwam binnen in het halfdonker. Je haar gaf licht. Een coup de foudre, Vera, dat was het. Mijn hart kreeg zo’n klap, een elektrocutie van liefde. Daarna is het snel gegaan. Jij was de ware voor mij. Binnen een jaar woonden we samen, ook al studeerden we allebei nog. Jij biologie, ik Frans. Geluk zonder bedreiging.

Dat hij zo snel na haar dood alweer een nieuwe vriendin had, dat was verkeerd. Vond men. Maar dat feit op zich was wel te begrijpen. Wie wilde alleen zijn? Maar dat hij uitgerekend met háár… met háár naam… Ze heette
Vera.
Zijn Vera.
Zijn tweede Vera.
Weer een Ware. Als faux amis, die uiterlijk hetzelfde lijken, maar verschillen in betekenis. Verkeerde vrienden. Gaat het dit keer goed?

Kortsluiting, dat zou het moeten lijken. Ik kon haar niet meer uitstaan. Onze levens waren zo gaan verschillen toen we eenmaal aan het werk gingen. Het begon met kleine ergernissen. En ik hield mezelf voor: geluk zonder bedreiging is geen geluk, dat is slechts domme verzadiging. Maar de bedreiging werd groter dan het geluk. De bedreiging zat in mijn hoofd. Licht ontvlambaar. Omgekomen bij een brand, stond er later in de krant.
Ik heb geen wroeging. Nee, dat is niet het goede woord. Vandaag sta ik mijn herinneringen toe. Ik ruik de geur van verschroeid vlees. Vera is aan het koken, mijn lievelingseten. Deze Vera is mijn vriendin.


Alkmaar, februari 2012
Marleen Kreiter

3 opmerkingen:

  1. Ai! Wanneer ga je je eerste thriller schrijven?
    Spanning zit er goed in! En dat Frans er tussendoor, leuk! Gr., japke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat knap geschreven, en wat weet je er met weinig woorden spanning in te leggen!

    Groet, Elizabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Thank yοu for the auspіciouѕ wrіtеup.
    It in fact used to be а enjoyment aсcоunt it.
    Glance comρlicated to far brought agreeable from уou!
    Howeνer, how could we keep up a corгesponԁеnce?


    Feel free to vіsіt my homepagе - Payday loans online
    Also visit my site Payday Loans

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een reactie achterlaat! Merci!