Gedichtendag 2012

When you go,

if you go,

And I should want to die,

there's nothing I'd be saved by

more than the time

you fell asleep in my arms

in a trust so gentle

I let the darkening room

drink up the evening, till

rest, or the new rain

lightly roused you awake.

I asked if you heard the rain in your dream

and half dreaming still you only said, I love you.

― Edwin Morgan, New Selected Poems

de zon in regendruppels op het raam; net diamantjes

Dit is een van mijn lievelingsgedichten. (zie ook mijn blog van vorig jaar).

Op de middelbare school kregen we het verschil tussen 'when' en 'if' uitgelegd aan de hand van dit gedicht. Sinds die tijd zit het in mijn hoofd. 

Het heeft zo'n intieme en verstilde sfeer. 

De schemer kruipt de kamer binnen en drinkt de avond op. Je ligt in mijn armen, valt in slaap. Zo heel stil te zitten, tot rust of regen je zachtjes wekt. Hoorde je de regen in je droom? 
En half dromend nog, antwoord je alleen: Ik hou van je.
Als je ooit bij me weggaat, en ik zal willen sterven, is deze herinnering mijn houvast.


Op deze regenachtige gedichtendag, bezorgt dit poem me een glimlach om de mond. 
Een zonnestraaltje.