Doedag

Denken is makkelijker dan doen. Tenminste, voor een denker als ik. Ik kan heel goed denken, heel diep denken, heel veel denken. Ik kan nadenken over wat ik in het huishouden moet doen. Ik maak prachtige lijstjes met to-do dingen. Maar om dan het to-do om te zetten in do... Langzamerhand lukt het me steeds vaker om gewoon maar eens te beginnen te doen. Vandaag wist ik wat ik ging doen: twee weken geleden hebben we een prachtige magnolia-plant gekregen voor in de tuin. Hij moet in de plaats komen van de jasmijn die elk jaar meer slakken dan bloesem heeft. Jammer, want ik houd wel van jasmijn: die fijne witte bloemetjes die, met een beetje geluk, zo heerlijk ruiken. Maar onze jasmijn had geen van beide: geen bloesem, geen geur. Dus: weg ermee.

Vandaag was het mijn taak om hem uit te steken. Oude spijkerbroek en laarzen aan. Eerst de struik gekortwiekt. Dan de spade in de grond om wortels te steken. Wat een zwaar werk! Maar heerlijk! Zonnetje en windje erbij. Niks anders dan met aarde bezig te zijn, voet op de spa, kracht te zetten, scheppen, steken, nog eens steken, zwoegen, spierpijn, zweet, zonnebrand. Wat was dat heerlijk DOEN!
Inmiddels staat de magnolia (of: beverboom, zoals op het kaartje staat. Hoezo bever?) er.
Met knoppen als witlofstronkjes.

Vanmiddag nog meer gedaan: met de kinderen naar de plaatselijke speeltuin. We hebben dit jaar een gezinsabonnement. Wat zijn ze er blij mee! Toen ik met Noortje bij de glijbaan stond, kwam er opeens een pad door het gras gekropen. Doelgericht op weg naar...?

En dat er eerst een zandbak en daarna een glijbaan zijn pad kruisten, geen probleem!

Hoewel, halverwege de glijbaan gleed ie toch weer terug. Ik heb een stokje gepakt en hem voetsteun gegeven. En weg was tie...

Heerlijk, zo'n dag meer doen dan denken. Het enige waar ik aan gedacht heb... is hoe ik dit blog zou schrijven.