donderdag 26 januari 2012

Gedichtendag 2012


When you go,
if you go,
And I should want to die,
there's nothing I'd be saved by
more than the time
you fell asleep in my arms
in a trust so gentle
I let the darkening room
drink up the evening, till
rest, or the new rain
lightly roused you awake.
I asked if you heard the rain in your dream
and half dreaming still you only said, I love you.

Edwin Morgan, New Selected Poems
de zon in regendruppels op het raam; net diamantjes
Dit is een van mijn lievelingsgedichten. (zie ook mijn blog van vorig jaar).
Op de middelbare school kregen we het verschil tussen 'when' en 'if' uitgelegd aan de hand van dit gedicht. Sinds die tijd zit het in mijn hoofd. 
Het heeft zo'n intieme en verstilde sfeer. 

De schemer kruipt de kamer binnen en drinkt de avond op. Je ligt in mijn armen, valt in slaap. Zo heel stil te zitten, tot rust of regen je zachtjes wekt. Hoorde je de regen in je droom? 
En half dromend nog, antwoord je alleen: Ik hou van je.
Als je ooit bij me weggaat, en ik zal willen sterven, is deze herinnering mijn houvast.


Op deze regenachtige gedichtendag, bezorgt dit poem me een glimlach om de mond. 
Een zonnestraaltje.



donderdag 19 januari 2012

Dit is het leven

'Mam, dit is het leven!' Matthijs ligt languit in het zand, in een klein duinpannetje.
We zijn op het strand bij Egmond aan Zee, even uitwaaien. Na een lange wandeling langs de vloedlijn, lopen we onder langs de duinen terug. Nu ligt hij uit te blazen. Starend naar de strakblauwe lucht, laat hij zacht zand tussen zijn vingers door stromen. Hij is gelukkig.
'Mam, dìt is het leven!' roept hij. Wat geef ik hem gelijk!

We jutten. Vorige week heeft het water zo hoog gestaan (Noord-Wester storm, volle maan) dat het tot aan de duinen kwam. Er ligt nu genoeg. Veren, flessen met restjes whisky, cola, stukken hout, plastic, en heel veel touw. We verzamelen van alles en slepen een heel bos oude netten en stukken touw over de boulevard van Egmond. Veel reactie krijgen we. Je voelt jezelf weer even dat kind, die jutter, de verzamelaar. Misschien ga ik nog iets kunstzinnigs doen met de spullen. Voorlopig hangt het aan de schuur. De regen spoelt het schoon.

Dit is het leven. Een verzameling aangespoelde dingen. Waardeloos, waardevol voor wie er iets in ziet.

Ik ben de jutter die verzamelt. Kijk eens wat ik gevonden heb... Dat is dit blog in 2012, een vitrine vol alledaagse aardigheden. Kijk gerust!

zondag 1 januari 2012

Fijne jaarwisseling

'Fijne jaarwisseling!' hoor ik de caissière zeggen tegen de klant, een oude mevrouw, voor me. 
'Maar dat zal wel lukken hè...'. 
'Je weet maar nooit', zegt de dame.
 'Nee, je weet maar nooit', antwoordt de caissière. 
Ik verbaas me een beetje. Over de wens 'fijne jaarwisseling'. Ik kan me niet zo herinneren die eerder gehoord te hebben. 'Prettig uiteinde' was het vaak, en dat deed me altijd aan het achtereind van een varken denken. Wat zei ik ook al weer toen ik, ooit, zelf achter de kassa zat? We zaten dan in deftig zwart in plaats van met het standaard winkelschort aan. De jaarwisseling als feest. Dit jaar zie ik ook feest- en verkleedkleding voor Oud&Nieuw in de folders. En dan niet de galakleding, maar zilveren hoedjes, maskers, kekke brillen. Onze buren rollen op oudejaarsdag 2 fusten bier naar binnen = feest volgens hun definitie.
Ik verbaas me een beetje. De jaarwisseling reden tot feest? Aanleiding om weer eens een feestje te geven, uit je dak te gaan, 2011 weg te drinken en je angst voor het onbekende te verblinden met troebele ogen van het bier.
Ik verbaas me een beetje. 'Fijne jaarwisseling', alsof je er iets aan kunt doen, dat het jaar 2011 ophoudt en het jaar 2012 begint. Het gebeurt, zoals december januari wordt, en winter voorjaar. En toch voelt de jaarwisseling als een drempel. Een drempel waarbij je nog even stilstaat in wat er het afgelopen jaar gebeurd is. En je kijkt vooruit naar, voor zover je weet, wat je te wachten staat in het nieuwe jaar.
Natuurlijk betekent 'fijne jaarwisseling' ook dat je gewoon (?) een gezellige avond hebt met liefhebbende mensen om je heen. Onze zoon wilde dit jaar voor het eerst ècht vuurwerk. De schrik voor mij, vuurwerkhater. Maar ja, soms is 'begeleide confrontatie' beter dan het strikt verbieden... met alle stiekeme gevolgen. Dus de mannen hebben, voor 6,95 euro vuurwerk gehaald (in de aanbieding, want van vorig jaar). En de kleine man heeft 2 euro zakgeld aan het goede doel gegeven. Dat hoort erbij: voelen dat vuurwerk iets kost. Dat je niet zomaar geld de lucht in knalt. En dat je aan een ander goed doet. Soort compensatie, maar toch. Hij begreep waar het goed voor was. Gisteravond ouderwets zitten scrabbelen met mijn ouders. In geen jaren meer gedaan, nu aangestoken door Wordfeud.
Het was een fijne jaarwisseling. 'Je weet maar nooit' hoe 2012 gaat lopen. En toch is het reden voor feest: te weten dat er, jaar uit jaar in, altijd Iemand met je meegaat.
Ik hoop dat je een fijne jaarwisseling hebt gehad.
En om nog eens ouderwets te zijn: Veel heil en zegen in 2012!