verven

Noortje heeft al een paar dagen in haar hoofd dat ze wil verven. We zouden woensdagmiddag iets moois gaan maken voor mijn moeder, die met haar enkel in het gips zit. Maar het kwam er niet van en ik had geen zin in het gedoe. Dat gedoe valt uiteindelijk wel mee als je eenmaal begint (zoals wel meer). En wat is er nou leuker dan op zondagmiddag lekker te knutselen? Dus vanmiddag toch maar oude kranten neergelegd, kliederschorten aan, kwasten, water en verf, en daar gaan we.

Ketting

Mijn gehaakte ketting is klaar! Na de cascadesjaal met supernaald 9 was dit wel priegelen. Ik vond het bijna niet leuk meer (hou ook niet van borduren, veel te klein). Maar uiteindelijk ben ik best trots op het resultaat.

Haken is net als een taal leren; van nadoen tot zelf zinnen maken. Begon ik op een zondagmiddag in december met m'n laptop naast me (filmpjes kijken op youtube, hoe moest dat haken ook al weer?), al gauw vond ik Nederlandse beschrijvingen van patronen. En met een haakboek waar alle mogelijke steken in staan kwam ik een heel eind. Nu ben ik weer een stapje verder: het patroon van deze ketting heb ik op de website coatscrafts.co.uk gevonden, in het Engels dus. Een summiere beschrijving en verder een getekend patroon. Ik moest dus tekencodes leren! Maar ik vond deze ketting zo mooi, die uitdaging wilde ik wel aangaan.
Vervolgens naar een kralenwinkel om bijpassende kralen te zoeken (smullen!).

Eerst alle 6 bloemen gehaakt en geblockt (vastspelden en natspuiten, laten drogen).
Daarna de kralen op de draad geregen voordat ik verder ging haken

Na afloop heel veel losse draadjes wegwerken (humpf). Eigenlijk hoort er nog een tweede ketting met meer bloemen bij.
Nu heb ik zin in weer iets groots, gedachteloos haken. Hoewel, dit resultaat smaakt toch naar meer!

Welkom

Vandaag is het gedichtendag. Een van mijn lievelingsgedichten is 'Welkom' van Gerrit Achterberg. Ik zie ons nog staan, tijdens onze ontgroening. In de achtertuin van een van de studentenhuizen hebben we dit gedicht uit ons hoofd moeten leren. En dan met de hele groep hardop voordragen. Pas later drong de betekenis tot me door. 


Welkom

Ik hang mijn jas op aan de kapstok naast de deur

en blijf in mijn geluk verzonken staan.

Hier vallen van mij af getal en kleur,

waaronder ik bij vreemden moet bestaan.

Vermenigvuldigd tot oneindigheid

en teruggebracht tot ongebroken licht

ga ik naar binnen toe; je breidt je armen uit;

terwijl je kust liggen je oogen dicht.

Wat heerlijk om zo thuis te komen. Gewoon jezelf te kunnen zijn. 


Ben de novitiaatscie nog dankbaar...

Mijn eerste blog - Parfum in een jampot

Vandaag begin ik een weblog. 
Na jaren in papieren dagboeken te hebben geschreven en af en toe een www'tje op hyves, krijg ik toch steeds meer behoefte om... om wat? Om te delen wat me bezighoudt. 


Dit blog wordt geen etalage, waarin alleen het mooiste van m'n collectie ervaringen te zien is.
Dit blog vervangt ook niet mijn papieren dagboek... je hoeft niet alles van me te weten.
Dit blog is als een glazen jampotje met rozenbottelblaadjes en water; 
vol verwachting steeds even kijken en ruiken of het al parfum is. Iets moois zien in eenvoud. 
Vol verwondering kijken naar de dingen om je heen. 
Even stilstaan en letten op Gods wonderen.


Zie het geluk in kleine dingen... 
Daarom ook de naam: La puce de Marlène. Une puce = een vlo, een piepklein, voor het oog net nog zichtbaar beestje. 'Ma puce', zeggen ze in Frankrijk tegen hun geliefde, zoiets als 'm'n liefje, m'n schatje'. 


Mijn eerste blog, ik ben benieuwd hoe het me gaat bevallen.